- Ajjjj! - Wydała z siebie pisk.
Melomanka wyczołgała się spod Taranki i westchnęła.

-Aaa, charp, chop siiip,- z Taranki wydobywały się chrapnięcia.
AAA! Uciekajmy!
- Co się stało?- spytała jeszcze zaspana taranka.
- Ludzie! - odszeptął Czelto z pod góry sianka.
- Chodź tu do nas! - zawtórował mu Narutoanim. 

Chomiczka przemknęła się szybko dla kolegów.
- Teraz się nie ruszajmy.

Ale Melomanka nie zauważyła ludzi. Dopiero potem ledwo uciekła. Pobiegła do innych.
- Uff! Ale było blisko!
Położyła się na brzuchu i przymknęła oczy, zastanawiając się, czy są tu jeszcze ziarenka.

Melomanka zobaczyła kruka gdzieś w oddali zagrody. Wiedziała, że nic jej nie zrobi. Ominęła Czelto i podeszła kawałek, aby wziąć malutki kawałek chleba, który upuścił. On zakrakał, ale najwyraźniej i tak nie był tym zainteresowany, bo powrócił do wydziobywania ziaren. Odetchnęła z ulgą i wróciła do chomików.

Melomanka też poczuła się senna, więc zwinęła się w kłębek i zasnęła.

A ona nadal spała.